Snap - prosta gra o ogromnych możliwościach

Dzisiaj o grze edukacyjnej kupionej w jednym z moich ulubionych sklepów, gdzie wydaję ciężko zarobione pieniądze na pomoce dydaktyczne dla swoich uczniów. Ten sklep to Flying Tiger.

Raz na jakiś czas wybieram się tam, żeby kupić nowe gry, śmieszne ołówki lub kolorowanki dla dzieci i dorosłych (lub dziesiątki innych rzeczy).

Dawno temu natknąłem się na grę Snap i o niej dzisiaj wam opowiem. Snap w oryginale jest grą na refleks i spostrzegawczość z niewielką ilością mówienia. Jest to bardzo prosta gra składająca się tylko z kart ze śmiesznymi rysunkami. Często korzystam z niej podczas naszych kursów języka angielskiego.

Na kartach znajdziecie różne obrazki od zwierząt, poprzez potwora wcinającego ciasteczko, aż do słonia tańczącego na piłce plażowej.

1. Ćwiczenie czasów gramatycznych

Uczniowie losują jedną kartę ze stosu i mówią co na niej widzą np.: "A monster is eating a cupcake" (dla miłośników gramatyki: czas present continuous, słowo kluczowe "a"). Później nauczyciel pyta o to co stanie się za chwilę i co wydarzyło się przed chwilą. "The monster has just stolen the cupcake" (present perfect, słowo kluczowe "the"). "The monster is going to eat another cupcake" (be going to, słowo kluczowe "another", słowo kluczowe "the").

W ten sposób wykorzystuję obrazki, które sprawiają, że moja lekcja jest trochę bardziej atrakcyjna i jednocześnie ćwiczę gramatykę i mówienie. Podejście holistyczne w najlepszym wydaniu.

2. Słowa kluczowe

Drugi sposób wykorzystania tej gry jest równie ciekawy (a dla moich uczniów nawet ciekawszy). Każdy z uczniów ma przed sobą stertę zakrytych kart. Nikt nie zna kart ani swoich ani przeciwników. Grę zaczyna jeden z uczniów poprzez odkrycie karty na samej górze. Po nim uczeń po jego lewej odkrywa swoją wierzchnią kartę. Jeśli karty są różne od siebie to kolejny uczeń odkrywa swoją kartę i tak dalej. Jeśli jednak jakieś dwie karty są takie same (w puli jest po 4 identyczne karty każdego z kilkunastu obrazków) to uczeń który pierwszy to dostrzegł uderza w stół i krzyczy co widzi na karcie (elephant, strongman, monster etc.). Ten, który pierwszy uderzył w stół ma prawo spróbować przejąć karty mówiąc poprawne zdanie. Tu jest wiele możliwości, w zależności co chcecie z nimi przećwiczyć: There are 2 monsters./These are 2 monsters/I can see 2 monsters/This is one monster and this is another monster etc). Najważniejsze jest żeby zdania zawierały wyrazy kluczowe (this/these/there/another/can).

Tak właśnie pracuję nad gramatyką: używam jej na lekcjach co jest zgodne z zasadami metodycznymi w Blue Pencil. Jeśli uczniowie nie słyszeli nigdy o Present Perfect to można podać im dwa, trzy zdania przykładowe i niech sami rozpracowują jakie są zasady tworzenia zdań w tym czasie. Oczywiście jest to proces dłuższy i bardziej frustrujący, ale ta wiedza na pewno zostanie na dłużej niż przy użyciu tradycyjnego PPP (fuj).